Ο Kimi Raikkonen με τον φετινό τίτλο σφραγίζει το εκπληκτικό του ταλέντο και υπόσχεται στη Ferrari νέα δυναστεία
Από την εποχή που ο Kimi Raikkonen έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε με το ξύλινο καρτ που του είχε φτιάξει ο πατέρας του μέχρι και σήμερα που στέφθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην Formula 1, όλα μοιάζουν και είναι τόσο διαφορετικά που θα έλεγε κανείς πως έχουν περάσει αιώνες. Τα πρώτα αγωνιστικά βήματα του Φινλανδού, τη δεκαετία του 80 ασφαλώς και δεν είναι τόσο μακριά χρονολογικά, ωστόσο αν κοιτάξει κανείς γύρω του συνειδητοποιεί πως πλέον κανένα εξάχρονο παιδί δεν ξεκινάει να εκφράζει τη ροπή του προς την ταχύτητα με «όπλο» ένα αυτοσχέδιο ξύλινο οχηματάκι.
Τότε όμως αυτό ήταν μια καθημερινότητα και μιας και μιλάμε για τη Φινλανδία το… ξύλινο αυτοκινητάκι ήταν δεδομένο τόσο για το παιδί όσο και ίσως περισσότερο για τον μπαμπά. Σε ηλικία 12 ετών ο Kimi ξεκίνησε να απολαμβάνει τη χαρά της συμμετοχής σε αγώνες καρτ. Μέσα στα επόμενα οκτώ χρόνια, μέχρι να μεταπηδήσει δηλαδή σε αγώνες μονοθεσίων, είχε ήδη φροντίσει να κάνει αισθητή την παρουσία του τόσο στα εθνικά πρωταθλήματα της Φινλανδίας όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο με τη συμμετοχή του σε διεθνείς αγώνες, όπου μάλιστα έφτανε και σε διακρίσεις.
Μπορεί να μην έχει στην κατοχή του κάποιο σημαντικό τίτλο στο καρτ, όπως για παράδειγμα ο Michael Schumacher ή ακόμη και άλλοι πιλότοι που δεν έγιναν πρωταθλητές, ο Kimi Raikkonen όμως είχε από μικρός αφήσει να φανούν τα σημάδια του ασυμβίβαστου χαρακτήρα του και κυρίως δεν τον ενδιέφερε ούτε τότε το να σφραγίσει την προσωπική του απόλαυση με ένα τρόπαιο. Αυτό είναι κάτι που τον χαρακτηρίζει ακόμα - εξάλλου και είναι κάτι που φαίνεται με τις αντιδράσεις του στα χρόνια της Formula 1.
Τα πρώτα μονοθέσια
Το γνήσιο ταλέντο του Raikkonen πάντως δεν τον οδήγησε σε περίεργες και δαιδαλώδεις διαδρομές στο διεθνές motorsport. Το 1999, στα 20 του χρόνια, μεταπήδησε από τα καρτ και τις υποχρεώσεις της εφηβείας σε αγώνες μονοθεσίων και στη Formula Renault. Στην πρώτη του χρονιά σε αυτό το πρωτάθλημα η προσαρμογή αποδείχτηκε δυσκολότερη από ό,τι περίμενε εκείνος. Τερμάτισε τρίτος στον πρώτο του αγώνα, όμως στους επόμενους τρεις αντιμετώπιζε συνεχώς προβλήματα με το μονοθέσιό του με αποτέλεσμα να απογοητευτεί και να αποσυρθεί από τον θεσμό.
Ωστόσο στη… χειμερινή έκδοση της Formula Renault εντυπωσίασε και με τέσσερις νίκες σε ισάριθμους αγώνες κατέκτησε τον τίτλο. Παράλληλα την ίδια χρονιά είχε συμμετοχή και στo ευρωπαϊκό έπαθλο της Formula Ford Zetec, όπου κατετάγη πέμπτος. Το 2000 η χρονιά ήταν σαφώς καλύτερη… Οι επτά νίκες που πήρε στη Formula Renault Αγγλίας σε συνδυασμό με τις έξι pole , τα δέκα βάθρα και τους επτά ταχύτερους γύρους έπεισαν τον Peter Sauber πως ο νεαρός αυτός Φινλανδός θα μπορούσε να αποδειχτεί μια εξαιρετική επένδυση για το μέλλον της ομάδας του στη Formula 1. Έτσι ήρθαν και οι πρώτες δοκιμές του στο κορυφαίο πρωτάθλημα μονοθεσίων του πλανήτη και στην ομάδα της Sauber.
Και ύστερα ήρθε η Formula 1
Από την επόμενη περίοδο κιόλας η ομάδα του έδωσε αγωνιστική θέση δίπλα στον Nick Heidfeld. Στην Αυστραλία λοιπόν του 2001 ο Φινλανδός εντυπωσίασε τους πάντες, εκκίνησε 13ος και εκμεταλλεύτηκε τη στρατηγική, τις εγκαταλείψεις ορισμένων μπροστά του αλλά και το απίστευτο θράσος που επέδειξε στην πρώτη του συμμετοχή, πραγματοποιώντας προσπεράσεις σε πιλότους που μετρούσαν χρόνια. Χαρακτηριστικότερο ίσως όλων ήταν το προσπέρασμα πάνω στον Jenson Button με το φινλανδικό στυλ πλαγιολίσθησης, σε μια κίνηση που ο πολλά υποσχόμενος τότε Βρετανός πιθανόν να μην έχει καταλάβει ούτε μέχρι σήμερα…
Στους τρεις επόμενους αγώνες οι εγκαταλείψεις μετρίασαν τις αντιδράσεις από τον ερχομό του νεαρού Φινλανδού, ωστόσο η συνέχεια σε Ισπανία και Αυστρία τον έφερε πάλι μέσα στους βαθμούς για να ολοκληρώσει τελικά ολόκληρο το πρώτο πρωτάθλημα της καριέρας του παίρνοντας εννέα βαθμούς και κάνοντας ένα τρομερό ντεμπούτο, που μέχρι φέτος ήταν ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών στην Formula 1.
Η επένδυση του Peter Sauber είχε αποδειχτεί… χρυσωρυχείο, όχι γιατί με τη συνεισφορά του η ομάδα είχε φτάσει στην τέταρτη θέση του πρωταθλήματος κατασκευαστών, αλλά γιατί η προσέγγιση της McLaren ώστε να αποσπάσει την υπογραφή του Raikkonen ήταν άμεση και επιτυχημένη. Έτσι από το 2002 και έπειτα ο Kimi ντύθηκε στα ασημί και ήταν έτοιμος να δείξει το ταλέντο με ένα πραγματικά ανταγωνιστικό μονοθέσιο - όπως ήταν η McLaren, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο.
Η πρώτη σαμπάνια
Ακριβώς ένα χρόνο μετά το εκπληκτικό ντεμπούτο του στο άθλημα, στην Αυστραλία του 2002 ο Raikkonen γευόταν τη «σαμπάνια των πρωταθλητών» φτάνοντας στο πρώτο βάθρο του, την πρώτη φορά που είχε στα χέρια του ένα από τα κορυφαία μονοθέσια. Μάλιστα τα κατάφερνε συμμετέχοντας αξιοπρεπέστατα σε δύο μονομαχίες με δύο πολύ πιο έμπειρους πιλότους, τον Michael Schumacher και τον Juan Pablo Montoya. Ακόμη και αν τις έχασε και τις δύο, το κέρδος της τρίτης θέσης σε εμπειρία, παραστάσεις αλλά και βαθμούς ήταν αρκετά σημαντικό, η Αυστραλία να αποτελέσει έναν ακόμη αγώνα σταθμό στην καριέρα του.
Οι τέσσερις βαθμοί που πήρε πάντως σε εκείνο το Grand Prix αυξήθηκαν μόνο μετά και τον Καναδά, δηλαδή έπειτα από έξι αγώνες. Συνολικά συγκέντρωσε 24 βαθμούς εκείνη την περίοδο φτάνοντας μέχρι τη δεύτερη θέση σε έναν αγώνα στη Γαλλία, που έμοιαζε ικανός ακόμη και να κερδίσει, αλλά τελικά υποτάχτηκε στην ανωτερότητα του Schumacher και της Ferrari έναντι σε κάθε άλλο μονοθέσιο εκείνου του πρωταθλήματος.
Το 2003 ήταν η καλύτερη χρονιά του στα πέντε χρόνια που έμεινε στην McLaren και ασφαλώς ήταν η καλύτερη απέναντι στον Schumacher. Ο Kimi είχε ανταποκριθεί στο κάλεσμα των οπαδών της McLaren να αντικαταστήσει τον Mika Hakkinen και η πρώτη χρονιά προσαρμογής στην ομάδα είχε αφήσει πολλές υποσχέσεις για το 2003 που ξεκίνησε όπως κάθε χρονιά από εκείνες που κυριαρχούσε η Ferrari, ότι δηλαδή η McLaren θα ήταν επιτέλους καλύτερη και πιο κοντά στους «κόκκινους».
Για πρώτη φορά κοντά στον τίτλο
Πώς θα μπορούσε όμως να γίνει κάτι τέτοιο με την McLaren να ξεκινά το πρωτάθλημα με το μονοθέσιο του 2002; Παρόλα αυτά ο Kimi αποδείχτηκε πιο ανταγωνιστικός σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο και ήταν εμφανές πως σε αυτό είχαν παίξει μεγάλο ρόλο οι ικανότητές του. Ακόμη και σήμερα βεβαίως παραμένει ερωτηματικό το τι θα είχε καταφέρει να κάνει ο Φνλανδός αν η MP4-18 αποδεικνυόταν ικανή να φέρει στην McLaren περισσότερη ταχύτητα και αξιοπιστία. Οι δοκιμές για το μονοθέσιο εκείνης της περιόδου είχαν ξεκινήσει μεσούσις του πρωταθλήματος αλλά το μονοθέσιο παρά το ότι σύμφωνα με ορισμένες φήμες ήταν πολύ ταχύτερο δεν θα κατάφερνε ποτέ να τελειώσει αγώνα.
Τα προβλήματα αξιοπιστίας λοιπόν ανάγκασαν την McLaren να μην παρουσιάσει καθόλου νέο μονοθέσιο εκείνη την περίοδο και ο Kimi να αρκεστεί στην έκδοση εκείνου του 2002 με τον κωδικό ΜΡ4-17D. Ακόμη και έτσι όμως ο Raikkonen κατάφερε να προσφέρει το μεγαλύτερο «πονοκέφαλο» για τον Schumacher από την εποχή του Hakkinen και έπειτα. Το πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε με τον Γερμανό να το κερδίζει για δύο βαθμούς και τον Raikkonen να είναι δεύτερος, έχοντας τερματίσει δεύτερος στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, εκεί που ήθελε νίκη και να μη βαθμολογηθεί ο Schumacher.
Τα προβλήματα συνεχίζονται
Για το 2004 προφανώς δεν χωρούν και πολλά σχόλια… H Ferrari και ο Schumacher κέρδισαν σχεδόν τα πάντα και ο Kimi Raikkonen το μόνο που μπορεί να υπερηφανεύευται για εκείνη τη χρονιά είναι πως αναδείχθηκε νικητής στον πιο συναρπαστικό αγώνα του πρωταθλήματος, στο Βέλγιο. Ο Φινλανδός κέρδισε στο Spa και σταμάτησε ένα απίστευτο σερί του Schumacher ο οποίος μετρούσε επτά συνεχόμενες νίκες. Εκείνος ο αγώνας ήταν πραγματικά ξεχωριστός για εκείνο το πρωτάθλημα και έστω και αν ήταν η μοναδική νίκη σε μια χρονιά που η McLaren ηττήθηκε σχεδόν με εξευτελιστικό τρόπο, ο Φινλανδός έδειξε πως ήταν ο μόνος στον οποίο μπορούσε να βασιστεί η ομάδα. Τελικά ολοκλήρωσε την χρονιά μόλις πέμπτος με 45 βαθμούς, μια νίκη και δύο δεύτερες θέσεις και αυτό σε συνδυασμό το γεγονός πως έναν χρόνο νωρίτερα διεκδικούσε το πρωτάθλημα από τον Γερμανό αντίπαλό του, απλώς ενίσχυσε την εντύπωση πολλών πως η βρετανική ομάδα ήταν λίγη για εκείνον.
Ήδη πολλοί είχαν αρχίσει να κάνουν λόγο για τον επόμενο πρωταθλητή! Τον άνθρωπο που θα διαδεχθεί τον Michael Schumacher στο θρόνο της Formula 1, αφού ήταν εμφανές πως το μοναδικό του εμπόδιο για να φτάσει στην πρώτη θέση της βαθμολογίας ήταν ο Γερμανός με τη Ferrari. Ο Raikkonen είχε πλέον καταθέσει τα διαπιστευτήριά του και το εκπληκτικό με την περίπτωσή του ήταν πως είχε γίνει ευρέως γνωστό πλέον ότι είχε μια κλίση στις κραιπάλες και την πολυτάραχη ζωή, αλλά κανείς δεν μπορούσε να του προσάψει κάτι.
Δεν ήταν ένας γνήσιος «playboy» καθώς από το 2001 είχε αυτό που αποκαλούμε σοβαρή σχέση με την Jenni, γνωστό μοντέλο της πατρίδας του, ενώ το καλοκαίρι του 2004 ανέβηκε μαζί της τα σκαλιά της εκκλησίας. Παρόλα αυτά, ως γνήσιος Σκανδιναβός, αρέσκεται ακόμη και τώρα στο να το «ρίχνει έξω» σε κάθε ευκαιρία και να πίνει και ένα ποτό παραπάνω, γεγονός ωστόσο που δεν έχει δείξει να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την καριέρα του. Ασφαλώς πάντα υπάρχει και το στοιχείο της υπερβολής όταν μιλάμε για κάποιο διάσημο, όμως ο Kimi δεν διστάζει να παραδεχτεί πως η ζωή του είναι δική του και δεν μπορεί κάποιος να του επιβάλλει πώς θα την περάσει - έτσι την απολαμβάνει!
Ούτε τώρα…
Μέσα σε όλα αυτά και έπειτα από τρία χρόνια με την McLaren και κυρίως έπειτα από επτά τίτλους του Schumacher, όλοι πιθανολογούσαν από το ξεκίνημα κιόλας του 2005, ότι η ώρα του Raikkonen είχε έρθει, καθώς ο Γερμανός κάποια στιγμή θα έφτανε στον κορεσμό. Το δεύτερο σκέλος μπορεί να αποδείχτηκε αληθινό -αν και δεν είναι απολύτως βέβαιο αυτό- όμως το πρώτο σκέλος αποδείχτηκε λάθος, καθώς είχε έρθει η ώρα του Fernando Alonso και της Renault και όχι του Raikkonen και της McLaren.
Ο ένας βαθμός που πήρε ο Kimi στην Αυστραλία του 2005, σε συνδυασμό με τις δύο εγκαταλείψεις στους τρεις επόμενους αγώνες, ήταν ένα ξεκίνημα που με λίγα λόγια ήταν απογοητευτικό. Την ίδια στιγμή ο Alonso μετρούσε ήδη τρεις νίκες σε τέσσερις αγώνες και ο Raikkonen έπρεπε να διαχειριστεί μια νέα πραγματικότητα στην καριέρα του στη Formula 1, που τον ήθελε να χάνει… αδικαιολόγητα. Ο Schumacher, βλέπετε, ήταν πάντα μια πολύ καλή δικαιολογία για κάθε αντίπαλο πιλότο, ο Alonso όμως ήταν ό,τι και ο Raikkonen και μάλιστα δεν είχε κάνει καν το ίδιο ονειρικό ντεμπούτο.
Θυμάστε εκείνη την Αυστραλία του 2001; Μαζί με τον Φινλανδό, τότε, ντεμπούτο έκανε και ο Alonso όμως η έκτη θέση του Kimi ήταν σαφώς πιο μεγάλη είδηση από τη 12η θέση του Ισπανού. Τώρα λοιπόν κάτι δεν είχε πάει καλά και ο Alonso έδειχνε να είναι εκείνος που θα εκθρονίσει τον Michael Schumacher. Το πρώτο μισό του πρωταθλήματος είχε βρει τον Raikkonen να μένει μακριά από τους βαθμούς τέσσερις φορές και τη διαφορά του από τον Alonso να εκτοξεύεται παρά τις τρεις νίκες που κατάφερε να κάνει σε Ισπανία, Μονακό και Καναδά. Παρόλα αυτά το δεύτερο μισό η κατάσταση άλλαξε άρδην και η αξιοπιστία της McLaren έδωσε την ευκαιρία στον Raikkonen να κάνει ένα πολύ καλό φινάλε μειώνοντας την ψαλίδα και καταλήγοντας να τερματίσει στην δεύτερη θέση, πολύ εμπρός από τον Schumacher, αλλά αρκετά πίσω από τον Alonso.
Το 2005 μπορεί να ήταν η χρονιά κατά την οποία ο Raikkonen μάζεψε τους περισσότερους βαθμούς του, ήταν όμως αποτυχημένη ακριβώς γιατί ο Φινλανδός ήταν για πολλούς ο πιλότος που άξιζε περισσότερο από κάθε άλλον το πρώτο πρωτάθλημα στην μετά Schumacher εποχή. Επιπλέον η McLaren εξακολουθούσε να μην είναι η ομάδα που θα μπορούσε να φέρει τον Raikkonen στην κορυφή και μετά το 2005 εκείνος έμοιαζε πολυτέλεια για την ομάδα με τα μονοθέσια που του παρείχε αυτή. Κινδύνευε να γίνει ένα ταλέντο που χάθηκε στις λανθασμένες επιλογές του, όμως ποιος θα κατηγορούσε ένα νεαρό πιλότο ότι η McLaren ήταν λανθασμένη επιλογή;
Το κύκνειο άσμα στο Woking
Πέρyσι το πρωτάθλημα ξεκίνησε πάλι εν μέσω αμφιβολιών για το πόσο θα μπορούσε η McLaren να ανταγωνιστεί όχι μόνο τη μόνιμη αντίπαλο Ferrari αλλά και τη νέα παγκόσμια πρωταθλήτρια Renault. Η 13η θέση του Kimi στις κατατακτήριες του Μπαχρέιν ξεχάστηκε από την εκπληκτική του εκκίνηση, χάρη στην οποία μέσα σε ένα γύρο έφτασε πέμπτος - όπου και τερμάτισε. Στη συνέχεια του πρωταθλήματος και μέχρι να φτάσουμε στον αγώνα της Ισπανίας είχε μία δεύτερη θέση και τίποτα καλύτερο, κάτι που προφανώς τον επηρέασε σε σημαντικό βαθμό, ώστε στο τέλος του αγώνα στην πίστα της Βαρκελώνης να δηλώσει πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Η δήλωση αποδείχτηκε πραγματικότητα λίγους μήνες αργότερα, καθώς οι 65 βαθμοί τον έφερναν στην πέμπτη θέση της βαθμολογίας, και το καλύτερο που είχε καταφέρει ήταν οι δύο δεύτερες θέσεις στην Αυστραλία και στη Monza. Εκείνος ο αγώνας πάντως στην Ιταλία προφανώς θα μείνει αξέχαστος και στον Kimi όπως σε πολλούς φίλους της Formula 1 -και όχι μόνο- γιατί ανακοίνωσε την αποχώρησή του ο Michael Schumacher. Ο βασικός λόγος ήταν πως σε εκείνη την ανακοίνωση της Ferrari, στην οποία αναφερόταν ότι ο Γερμανός ολοκληρώνει την καριέρα του, αναφερόταν επίσης πως αντικαταστάτης του στην Scuderia θα ήταν ο Φινλανδός.
Μια νέα ζωή στη Ferrari
Η αντίδραση των Tifozi ήταν ενθουσιώδης παρά το ότι ο Raikkonen όδευε προς μια ακόμη χρονιά χωρίς καν να έχει πάρει νίκη, έτσι αμέσως μόλις ολοκληρώθηκε το πρωτάθλημα και ο Kimi έκανε τις πρώτες του εμφανίσεις στα κόκκινα, όλοι βιάστηκαν να τον χρίσουν και επισήμως αντικαταστάτη του Michael Schumacher.
Οκτώ μήνες αργότερα οι… βιαστικοί αποδείχτηκαν και σωστοί. Ο Kimi Raikkonen κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της καριέρας του σε μια χρονιά που η Ferrari πήρε και τους δύο τίτλους, έστω και αν το έκανε ίσως με τον πιο περίεργο τρόπο που το έχει κάνει μέχρι σήμερα. Ο Raikkonen έγινε ο τρίτος Φινλανδός στην ιστορία της Formula 1 που κατακτά πρωτάθλημα μετά τους Rosberg και Hakkinen. Αυτό τον καθιστά αυτομάτως έναν ιδιαίτερο οδηγό για τα δεδομένα της πατρίδας του…
Η Φινλανδία μπορεί να μετράει δεκάδες πρωταθλητές σε άλλες μορφές του μηχανοκίνητου αθλητισμού, στη Formula 1, όμως, αποδεικνύεται πως είναι μια χώρα ανάμεσα στις υπόλοιπες με ανάλογα μερίδια διακρίσεων. Ανεξαρτήτως αυτού βέβαια τα γεγονός πως είναι Φινλανδός θεωρείται πλέον δεδομένο για τον τρόπο με τον οποίο ο Kimi προσεγγίζει τη συμμετοχή του στο κορυφαίο μηχανοκίνητο πρωτάθλημα στον κόσμο.
Ο «Iceman», όπως τον αποκαλούν, χαμογελάει σπανίως και ακόμη και την Κυριακή δεν πανηγύρισε έξαλλα, έστω και αν η σαμπάνια του βάθρου της Βραζιλίας είχε για πρώτη φορά πραγματική γεύση πρωταθλήματος. Ο «Iceman» δεν ασχολείται με εξωαγωνιστικές διαδικασίες και φημολογίες για το πρόσωπό του. Όχι επειδή είναι τόσες πολλές -και ιδίως αυτές για την σχέση του με το ποτό- αλλά γιατί πολύ απλά δεν τον ενδιαφέρουν. Ο «Iceman» μπορεί να λένε πως δεν ασχολείται με την εξέλιξη του μονοθεσίου και με το ποιο είναι το ιδανικότερο set up, όταν όμως βρίσκεται μέσα στο μονοθέσιο, οι διευθυντές του ξέρουν πως αν αυτό δεν τον προδώσει εκείνος θα πάρει το 100%. Ασφαλώς, το ξέρουν και οι αντίπαλοί του…
edit by P.A.D.R.C για να συμπληρωθουν οι φωτογραφιες
