Από πού να ξεκινήσει κανείς όταν καταπιάνεται με την περιγραφή και τις αιτίες που οδήγησαν στον θλιβερό αυτό χορό του θανάτου;
Είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης ματαιοδοξίας;
Είναι η προσπάθεια να ξεχωρίσεις από τον συρμό;
Είναι η πρόκληση της ανθρώπινης φύσης για πιο γρήγορα….πιο μακριά….πιο ψηλά;
Είναι η προσπάθεια να μείνεις αθάνατος στις μνήμες των άλλων;
Τι απ όλα οδήγησε αυτούς τους πιλότους να ψάξουν τα όρια μεταξύ της ζωής και του θανάτου;
|Μόνο για το χρήμα, την δόξα και την υστεροφημία;
Ποιος από αυτούς σκέφθηκε την πιθανότητα να χάσει την ζωή του είτε από μια στραβοτιμονιά είτε από μια τυχαία βλάβη είτε από σκέτη τύχη, κάνοντας αυτό που του αρέσει και τον εκφράζει απόλυτα;
Ποιος απ αυτούς είχε συνειδητοποιήσει ότι σε κάθε καμπή κλειστή ή ανοικτή παραμόνευε ο…γνωστός ξερακιανός ψηλός μαυροφορεμένος κύριος με την κουκούλα και με το δρεπάνι στα χέρια;
Η απάντηση είναι μία και μόνη: ΚΑΝΕΙΣ
Αυτά ισχύουν… για τους άλλους και αυτό ΝΑΙ είναι η πίστη και η αισιοδοξία της ανθρώπινης φύσης.
Σε αυτό το αφιέρωμα δεν μετράει αν ο πιλότος αναγνωρίζεται σαν μεγάλος ή μικρός σε αξία, νέος ή ώριμος σε ηλικία, πρωτάρης ή παλιά καραβάνα σε εμπειρία, μετράει μόνο η θυσία του στον βωμό της προσπάθειας διάκρισης.
Η ύπαρξη και ο ρόλος των τριών Μοιρών της Μυθολογίας μας (η Κλωθώ που γνέθει το νήμα της ζωής, η Λάχεσις που μοιράζει τους κλήρους και καθορίζει τι θα «λάχει» στον καθένα και η Άτροπος η οποία κόβει χωρίς τον παραμικρό δισταγμό όταν έρθει η ώρα, την κλωστή της ζωής των ανθρώπων), μπορεί να μην ήταν γνωστές σε αυτούς αλλά το χαρακτηριστικό παράδειγμα του Αχιλλέα αποκλείεται να τους είχε διαφύγει!!!!
Όπως αυτός προτίμησε αντί της μακρόχρονης αλλά ασήμαντης ζωής και επιστροφής στην πατρίδα του, να μείνει στην Τροία να διακριθεί για τα πολεμικά του κατορθώματα και να πεθάνει νέος συνδέοντας το όνομά του με την δόξα και όλοι να τον θυμούνται σαν ήρωα στο μέλλον, έτσι και αυτοί βάδισαν χωρίς δισταγμό στο ίδιο μονοπάτι για να συναντήσουν την μοίρα τους.
1960-Monaco
Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε τις παραμέτρους βάσει των οποίων έγινε η έρευνα-καταγραφή.
1. Περιλαμβάνονται όλοι οι οδηγοί που συμμετείχαν τουλάχιστον σε 1 αγώνα της Formula 1 ανεξαρτήτως σε τι είδους αγώνα έχασαν την ζωή τους.
2. Περιλαμβάνονται και οι πιλότοι που έτρεξαν για πρώτη φορά με μονοθέσιο F1
3. Με τον όρο αγώνα νοείται ολόκληρο το αγωνιστικό τριήμερο (δοκιμαστικά, κατατακτήριες, κυρίως αγώνας)
4. Από το 1950 μέχρι και το 1960 μετρούσε στο πρωτάθλημα της F1 και ο αγώνας της Indianapolis 500 με συμμετοχή σχεδόν μόνο Αμερικανών οδηγών, άρα περιλαμβάνονται και αυτοί (με τις ίδιες προϋποθέσεις με την διαφορά ότι τα δοκιμαστικά διαρκούσαν πολύ περισσότερες ημέρες).
Οι αναφερόμενες ημερομηνίες με Bold χαρακτήρες αναφέρονται σε θανάτους που συντελέσθηκαν σε επίσημους αγώνες της Formula 1.
Γενικότερα οι ημερομηνίες αναφέρονται στην ημερομηνία θανάτου του οδηγού που δεν συμπίπτει απαραίτητα με την ημερομηνία που συνέβη το μοιραίο ατύχημα.
Συνολικά από τους 740 πιλότους που έχουν αγωνισθεί με μονοθέσια F1 από το 1950 μέχρι σήμερα, 95 από αυτούς έχασαν την ζωή τους στο ίδιο χρονικό διάστημα, αγωνιζόμενοι.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τα συγκεντρωτικά στοιχεία:
AΝΑ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ
Τον βαρύτερο φόρο αίματος σε πιλότους σαν χώρα πλήρωσε η Μ. Βρετανία και συγκεκριμένα
Μ. Βρετανία 23
Ιταλία 15
ΗΠΑ 15 (11 από αυτούς στο Indianapolis 500)
Γαλλία 9
Γερμανία 6
Αυστρία 4
Μεξικό & Βέλγιο από 3
Αργεντινή, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία, Ελβετία, Σουηδία, Καναδάς από 2
Βραζιλία, Ισπανία, Ολλανδία, Βενεζουέλα, Ροδεσία από 1
ΑΝΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ
1950 – 1959 36
1960 – 1969 28
1970 – 1979 18
1980 – 1989 8
1990 – 1999 3
2000 – 2009 2
ΑΝΑ ΕΤΟΣ
Οι πιο φονικές χρονιές στην F1 ήταν το 1957 και το 1958 με 7 θανάτους η κάθε μία, το 1955 με 6, το 1960 και 1967 με 5 καθώς και οι 1953, 1959, 1968, 1969 και 1970 με 4.
Δεν καταγράφηκαν απώλειες ανθρώπινης ζωής τις χρονιές 1951, 1963, 1965, 1976, 1979, 1981, 1984, 1993 καθώς και τις περιόδους 1987 έως και 1991, 1995 έως και 1999 και από το 2002 μέχρι και σήμερα.
ΑΝΑ ΠΙΣΤΑ
Indianapolis 8
Nurburgring 6
Monza 5
Reims και Modena από 4
Brands Hatch, Silverstone, Spa και Zandvoort από 3
Imola, Hockenheim, Kyalami, Watkins Glen, Monaco, Montlhery από 2
Paul Ricard, Zolder, Goodwood, Oulton Park, Aintree, Rouen, Natal, Morocco, Pau, MIRA, Mosport Park, Gilles Villeneuve από 1
ΑΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗ
Ferrari 14
Lotus, Cooper, Porsche από 9
Brabham 4
Maserati, Lancia, Williams, Lola, Jaguar από 3
BMW, Alfa Romeo, McLaren, March, Shadow από 2
Όλοι οι υπόλοιποι από 1 φορά
ΑΝΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
Στον παρθενικό τους αγώνα F1 (τριήμερο) σκοτώθηκαν 14 οδηγοί
Στον δεύτερό τους αγώνα σκοτώθηκαν 10 οδηγοί
Στον τρίτο τους αγώνα 3 οδηγοί
Στον τέταρτο τους αγώνα 4 οδηγοί
Στον πέμπτο τους αγώνα 6 οδηγοί
Η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής είναι το ίδιο οδυνηρή ανεξάρτητα από τον τρόπο που έγινε αυτό, ακόμη και αν αφορά πιλότους μονοθεσίων που γνώριζαν τις πιθανότητες επιβίωσης στο άθλημα που είχαν επιλέξει.
Οι παρακάτω επιλογές δεν έχουν σκοπό να δραματοποιήσουν τα όποια γεγονότα αλλά κρίθηκαν από τον γράφοντα ως άξια πιο λεπτομερούς αναφοράς.
Ο νεαρότερος οδηγός που σκοτώθηκε σε επίσημο αγώνα της F1 ήταν ο Βρετανός Chris Bristow 22ετών και 200 ημερών στο Spa του 1960.
Ο νεαρότερος οδηγός που σκοτώθηκε σε ΜΗ επίσημο αγώνα της F1 ήταν ο 20 ετών και 260 ημερών Μεξικανός Ricardo Rodriguez.
Πρωταθλητής στην παιδική ποδηλασία, σε ηλικία μόλις 14 ετών στράφηκε στις μοτό κερδίζοντας αρκετές νίκες στο εγχώριο πρωτάθλημα.
Στα 17 του στράφηκε στους αγώνες αυτοκινήτων με αξιοσημείωτες επιτυχίες στην κλάση του.
Το 1960 με μια OSCA 750cc πήρε μέρος στο Le Mans με τον Antre Pilette και κατέλαβε την δεύτερη θέση και έγινε ο νεαρότερος πιλότος στην ιστορία που ανέβηκε στο βάθρο σε ηλικία μόλις 18 ετών και 133 ημερών.
Το 1961 η Ferrari τον δοκίμασε στην Monza και προς γενική έκπληξη στις κατατακτήριες ήταν 2ος και έγινε και πάλι ο νεαρότερος πιλότος στην ιστορία που ξεκινούσε από την πρώτη σειρά σε ηλικία 19 ετών και 208 ημερών.
Στον αγώνα κέρδιζε και έχανε την πρωτοπορία μέχρι να εγκαταλείψει από αντλία βενζίνης. Την επόμενη χρονιά η ομάδα του τον χρησιμοποίησε με φειδώ λόγω του νεαρού της ηλικίας του, αλλά κατάφερε να διακριθεί τόσο στη F1 (4η θέση στο Spa, 6η θέση στο Nurburgring) όσο και σε μη πρωταθληματικούς αγώνες όπως στο Paux Grand Prix όπου κατετάγη 2ος πίσω από τον Jim Clark, ενώ νίκησε στο Targa Florio.
Παρά το ότι θεωρείτο σίγουρος μελλοντικός παγκόσμιος πρωταθλητής, η Ferrari δεν ενέδωσε στην επιθυμία του να αγωνισθεί στον εκτός πρωταθλήματος αγώνα της πατρίδας του, και χωρίς δισταγμό την εγκατέλειψε για να ενσωματωθεί στην ομάδα του Rob Walker. Με την Lotus 24 την πρώτη ημέρα των δοκιμών του αγώνα στην επίφοβη στροφή Peraldata 180 μοιρών!!! κατέρρευσε η πίσω ανάρτησή του και πέφτοντας στις μπαριέρες σκοτώθηκε επί τόπου.
Ο θάνατός του προκάλεσε Εθνικό πένθος στο Μεξικό, ενώ συνέχισε να αγωνίζεται ο αδελφός του Pedro.
Ricardo Rodriguez
Ο πιο ολέθριος αγώνας της ιστορίας ήταν το Spa του 1960.
Ήδη από τις δοκιμές ο Stirling Moss με την Lotus 18 από αστοχία του άξονα μετάδοσης είχε άσχημη έξοδο στην στροφή Burnenville σπάζοντας τα δύο του πόδια, τρία πλευρά και την μύτη του.
Στις δοκιμές επίσης, ο πρωτοεμφανιζόμενος Mike Taylor και αυτός με Lotus από μπλοκάρισμα του τιμονιού του συνετρίβη στα δέντρα και τα πολλαπλά τραύματα που υπέστη έβαλαν πρόωρο τέλος στην καριέρα του.
Στον κυρίως αγώνα τώρα, ο 22 ετών Chris Bristow με την Cooper T51 και στον 17ο γύρο, ενώ μονομαχούσε με την Ferrari του Willy Mairesse για την 6η θέση και πάλι στην παρατεταμένη δεξιά στροφή Burnenville, έχασε τον έλεγχο, ανετράπη σε ένα ανάχωμα και εκτινάχθηκε από το μονοθέσιό του σε έναν φράκτη από αγκαθωτό συρματόπλεγμα που κυριολεκτικά τον αποκεφάλισε ενώ το άψυχο σώμα του τινάχτηκε πίσω προς την πίστα, ραντίζοντας με το αίμα του την Lotus 18 του σοκαρισμένου νεαρού Jim Clark που ακολουθούσε, στον 3ο μόλις αγώνα της καριέρας του.
Πέντε γύρους μετά ακολούθησε ο 26χρονος Alan Stacey με Lotus 18 λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά κοντά στην στροφή Masta Kink, όταν ενώ ήταν 6ος με 190 χλμ χτυπήθηκε από πουλί στο πρόσωπο πράγμα που πιθανά τον άφησε αναίσθητο, και χτυπώντας στο ανάχωμα εκτινάχθηκε από το μονοθέσιο και έμεινε στον τόπο από σπασμένο λαιμό.
Ο «παλαβός Alan» όπως ήταν το παρατσούκλι του από τα 17 του σε ατύχημα που είχε με μοτό είχε χάσει το κάτω μέρος του δεξιού του ποδιού και το είχε αντικαταστήσει με τεχνητό.
Όμως παρά το ότι χρησιμοποιούσε για το κατέβασμα ταχυτήτων –μυστικά- χειρόγκαζο γιατί αδυνατούσε να εφαρμόσει την τεχνική «μύτη-τακούνι» λόγω της αναπηρίας του, είχε μέχρι τότε αξιοπρόσεκτες επιτυχίες και διακρίσεις και έχει μείνει θρυλικός ο τρόπος που ξεγελούσε τους γιατρούς-ελεγκτές του ετήσιου τεστ αρτιμέλειας και ρεφλέξ των πιλότων. Συγκεκριμένα σταύρωνε το γερό του πόδι πάνω από το τεχνητό και μόλις έπρεπε να εξετάσουν το άλλο πόδι του οι συνάδελφοί του επίτηδες έβηχαν δυνατά αναγκάζοντας τον γιατρό να γυρίσει προς το μέρος τους, και στο διάστημα αυτό άλλαζε σταύρωμα ποδιών. Μόλις ο γιατρός στρεφόταν προς το μέρος του με τον πιο φυσικό τρόπο ξαναγύριζε στο αρχικό σταύρωμα με το γερό του πόδι πάλι στην επάνω πλευρά!!!
Alan Stacey
Ο πιο συγκινητικός θάνατος στην ιστορία του αθλήματος ήταν του παγκόσμιου πρωταθλητή το 1967 Denny Hulme.
Ο Νεοζηλανδός (ο πατέρας του Clive ήταν ήρωας και είχε τιμηθεί για την γενναιότητά του με τον Σταυρό της Βικτωρίας στην μάχη της Κρήτης το 1941) oδηγούσε μόνος του από….6 ετών το βαρύ φορτηγό του πατέρα του!!!
Ήταν γνωστός με το παρατσούκλι «Αρκούδα» για τα αδρά χαρακτηριστικά του αλλά και για τον τραχύ τρόπο που αντιμετώπιζε τους δημοσιογράφους χαρακτηρίζοντάς τους συχνά «ένα μάτσο ηλιθίους» γιατί παρά το ότι ήταν πολύ ευαίσθητο άτομο, μισούσε όσο κανένας άλλος οδηγός την Δημοσιότητα.
Παλαιότερα είχε άλλο ψευδώνυμο «Ξυπόλητος οδηγός» γιατί μέχρι το 1960 οδηγούσε με γυμνά πόδια για καλύτερη αίσθηση στο γκάζι και…ίδρωσαν να τον υποχρεώσουν να φορέσει παπούτσια στους αγώνες.
Σταμάτησε να αγωνίζεται στην F1 στα 38 του (1974) μετά και τον θάνατο του στενού του φίλου Peter Revson, αλλά συνέχισε να συμμετέχει ευκαιριακά σε διάφορους αγώνες (και φορτηγών) για άλλα…18 χρόνια.
Έμεινε στην ιστορία σαν ο μόνος πρωταθλητής που σε 112 αγώνες συμετοχής, κέρδισε μόλις μία pole position!!!
Στις 18/6/ 1992 σε ηλικία 56 ετών πια, οδηγώντας μια ημι-εργοστασιακή BMW M3 με τα χρώματα της Benson & Hedges Racing στον αγώνα Bathurst της Αυστραλίας, παραπονέθηκε στον ασύρματο ότι θόλωνε η όρασή του και αποδόθηκε από τους γιατρούς της βάσης στην δυνατή βροχή που έπεφτε.
Στην ευθεία Conrod άρχισε να χάνει τον έλεγχο ενώ πήγαινε με 230 χλμ και παρ όλα αυτά κατόρθωσε να σταματήσει το όχημά του οδηγώντας το σε παράδρομο και επομένως ασφαλές σημείο.
Οι κριτές που έτρεξαν κοντά του τον βρήκαν νεκρό από καρδιακή προσβολή δεμένο ακόμη με τις ζώνες ασφαλείας.
Ήταν ο μόνος πρωταθλητής που πέθανε από φυσικό θάνατο την στιγμή που έκανε αυτό που αγαπούσε.
Denny Hulme
Ο πιο θεαματικά τραγικός θάνατος στην Φόρμουλα 1 συνέβη την 1/8/1959 στον βοηθητικό αγώνα του AVUS στην Γερμανία με πρωταγωνιστή τον 38χρονο Γάλλο Jean Behra.
Ήταν γνωστή η απόλυτη περιφρόνησή του προς τον θάνατο από την διάσημη ατάκα του «Only those who do not move do not die, but are they not already dead?»
Την χρονιά εκείνη έτρεχε για την Ferrari με team mate τον Tony Brooks.
Είχε ήδη μια νίκη σε μη πρωταθληματικό αγώνα στα 200 μίλια του Aintree και μια εγκατάλειψη στην Reims από αστοχία πιστονιών της Dino 246, αλλά όταν για το θέμα αυτό σε ένα εστιατόριο διαφώνησε έντονα με τον Romolo Tavoni team manager της Ferrari και τελικά τα πνεύματα οξύνθηκαν και τελικά τον γρονθοκόπησε, απολύθηκε αμέσως από την ομάδα.
Στον υποστηρικτικό αγώνα του AVUS το Σάββατο 1/8/59 με sportscar, χρησιμοποιείτο ένα κομμάτι Δημόσιου δρόμου μήκους 4 χιλιομέτρων που τελείωνε σε μια ανηφορική στροφή προγραμματισμένη να ληφθεί με 48χλμ.
Στον 3ο γύρο ο Γάλλος με Porsche RSK που ήταν 3ος και είχε μπροστά του… την Ferrari του Von Trips, προφανώς τυφλωμένος από το πάθος του για εκδίκηση, προσπάθησε να στρίψει στο βρεγμένο με…180 χλμ και το αποτέλεσμα βέβαια ήταν καταστροφικό.
Κτύπησε στον προστατευτικό τοίχο, το μονοθέσιο απογειώθηκε με την μύτη του προς τον ουρανό και ο άτυχος πιλότος εκσφενδονίσθηκε ψηλά με τόση δύναμη, ώστε συμπαρέσυρε ένα κοντάρι σημαίας από τα 8 που υπήρχαν προς τιμήν των κρατών που συμμετείχαν και το έσπασε, στην μέση περίπου της ανοδικής διαδρομής του!!!
Αυτόπτες μάρτυρες κατέθεσαν ότι τον είδαν να ανεβαίνει με τα χέρια τεντωμένα σαν να προσπαθούσε να πετάξει και τελικά κατέπεσε μέσα στα δένδρα και το άψυχο σώμα του κατρακύλησε μέχρι σχεδόν τον δρόμο όπου ευρίσκοντο τα Paddock!!!
Συγκλονισμένη η Γαλλία από τον θάνατό του που την άφηνε με μόνο πιλότο τον Maurice Trintignant τον τίμησε γενναιόδωρα.
Συνολικά έγιναν 3 ταφές στο Βερολίνο, το Παρίσι και στην γενέτειρά του Νίκαια όπου έγινε και η επίσημη τελετή με την συντεταγμένη παρέλαση 3000 Γάλλων και την δραματική έκκληση του Trintignant να προτρέψει τους νεαρούς Γάλλους να πυκνώσουν τις τάξεις των οδηγών της F1 ώστε η Γαλλία να μην στερείται αντιπροσώπων!!
Αλγεινή όμως εντύπωση δημιούργησε η απουσία του πεισματάρη Enzo Ferrari ο οποίος σημειωτέον δεν έστειλε ούτε συλλυπητήριο τηλεγράφημα!!!
Jean Behra
Το πιο παράξενο θανατηφόρο ατύχημα στην λίστα αυτή σίγουρα κατέχει η περίπτωση του 38χρονου Ιταλού Giulio Cabianca ο οποίος στις 15/6/61 δοκίμαζε την Cooper Ferrari T51 στο Modena Autodrome.
Κατά την διάρκεια της δοκιμής κόλλησε το γκάζι και αδυνατώντας να σταματήσει το μονοθέσιο, με πλήρη ταχύτητα βγήκε από την πίστα τραυμάτισε έναν θεατή και βγήκε από την πύλη της πίστας που ήταν ανοιχτή λόγω εργασιών.
Έξω ακριβώς από την πίστα διέσχισε κάθετα την Via Emilia που ήταν ο κύριος δρόμος που διέσχιζε την πόλη και εισήλθε στην Via Zucchi ακριβώς απέναντι από την πίστα, χτυπώντας με την σειρά έναν ποδηλάτη, ένα mini-van και μία μοτό σκοτώνοντας και τους τρεις.
Συνεχίζοντας την τρελή πορεία του έπεσε πάνω σε 3 παρκαρισμένα αυτοκίνητα και τελικά σταμάτησε πάνω στον τοίχο ενός μαγαζιού.
Είχε τις αισθήσεις του αλλά το ίδιο βράδυ εξέπνευσε.
Giulio Cabianca
Οι περισσότερες συμπτώσεις συνέβησαν στον αγώνα Indianapolis 500 στις 30/5/58 όταν ο 29χρονος Αμερικανός Pat O’ Connors με Kurtis Kraft, σε μια καραμπόλα που συμμετείχαν 15 μονοθέσια «σκαρφάλωσε» στο μονοθέσιο του Jimmy Reese και τινάχθηκε στον αέρα σε μια απόσταση 17 μέτρων, προσγειώθηκε ανάποδα, και η φωτιά που ξέσπασε σχεδόν τον αποτέφρωσε αν και η ιατρική γνωμάτευση ήταν ότι η αιτία του θανάτου του ήταν σπασμένος λαιμός.
Ακριβώς πριν 3 χρόνια είχε συμβεί το ίδιο με τον Bill VuΚovich!!!
Και οι δύο οδηγούσαν Kurtis Kraft, μπλε μονοθέσιο, με τον αριθμό 4 και εκκίνησαν από την 5η θέση.
Και οι δύο «σκαρφάλωσαν» σε μπροστινό τους μονοθέσιο, εκτινάχθηκαν, ανατράπηκαν και ξέσπασε φωτιά.
Τέλος και οι δύο δεν έφταιγαν για το ατύχημα που τους στέρησε την ζωή.
Η μόνη διαφορά τους ήταν η ηλικία του Vucovich (36 ετών) και ότι προηγείτο στον αγώνα όταν συνέβη το ατύχημα.
Να σημειωθεί ότι μετά τον αγώνα αυτό θεσπίσθηκαν υποχρεωτικά τα roll bars.
Λιγότερες συμπτώσεις αλλά οπωσδήποτε χαρακτηριστικές είχε και ο θάνατος του δύο φορές (1952 και 1953) πρωταθλητή Alberto Ascari στις 26/5/55 με τον πατέρα του Antonio Ascari που επίσης είχε χάσει την ζωή του τον Ιούλιο του 1925.
Συγκεκριμένα ήταν και οι δύο 36 ετών (ο Alberto μόλις 4 ημέρες μεγαλύτερος), και οι δύο 4 ημέρες πριν τον θάνατό τους είχαν σοβαρά ατυχήματα σε αγώνα (ο Alberto είχε πέσει με το μονοθέσιό του στο λιμάνι του Monaco), και οι δύο είχαν θανάσιμα συντριβεί μετά από έξοδο αριστερής γρήγορης στροφής, και οι δύο άφησαν πίσω τους γυναίκα και 2 παιδιά και τέλος και οι δύο σκοτώθηκαν την 26η ημέρα του μήνα.
Pat O Connors
Ακολουθούν με χρονολογική σειρά όλοι οι πιλότοι που έχασαν την ζωή τους υπηρετώντας το άθλημα που ταυτίσθηκαν.
29/7/1950 Tον χορό του θανάτου άνοιξε ο 34χρονος Βρετανός Joe Fry όταν 2 μήνες μετά τον αγώνα της Βρετανίας που είχε λάβει μέρος με Maserati 4L, σκοτώθηκε στις δοκιμές του αγώνα αναβάσεων στο Blandford.
10/9/1950 Ο 44χρονος Γάλλος Raymond Sommer στο GP Haute Garonne με το 1100cc Cooper μπλόκαρε το τιμόνι του, ανατράπηκε σε στροφή και σκοτώθηκε αμέσως φορώντας …υφασμάτινο κράνος από καμβά!!!
18/6/1952 Ο 29χρονος Βρετανός Cameron Earl στις δοκιμές του αγώνα MIRA με μονοθέσιο της ERA ανετράπη και πέθανε στο νοσοκομείο από κάταγμα κρανίου.
20/6/1952 Ο 54χρονος Ιταλός Luigi Fagioli στις δοκιμές του αγώνα για αυτοκίνητα τουρισμού στο Monaco με Lancia είχε ένα μικρό ατύχημα, αλλά πέθανε 3 εβδομάδες αργότερα από εσωτερική αιμορραγία.
Αγωνιζόταν από το 1926 σε αγώνες GP και θεωρείται ένας από τους επιτυχημένους Ιταλούς οδηγούς προπολεμικά μαζί με τον Dorino Serafini.
15/5/1953 Ο 50χρονος Αμερικανός Chet Miller με Kurtis Kraft στις δοκιμές του Indianapolis 500 με Novi Special χτύπησε στον εξωτερικό τοίχο με 160 χλμ όταν του έφυγε ο αριστερός τροχός και σκοτώθηκε επί τόπου.
30/5/1953 Ακριβώς μετά το τέλος του παραπάνω αγώνα ο 38χρονος Αμερικανός Carl Scarborough με Kurtis Kraft που τερμάτισε 12ος κατέρρευσε από αφυδάτωση και πέθανε από θερμοπληξία!!!
Να σημειωθεί ότι κατά την διάρκεια του αγώνα η θερμοκρασία ήταν ασυνήθιστα υψηλή (και αποπνικτική για τα δικά τους δεδομένα) 34 βαθμοί Κελσίου στον αέρα και 56 βαθμοί στο οδόστρωμα, το οποίο να μην ξεχνάμε ήταν στρωμένο με τούβλα.
Η θερμοκρασία στο cockpit έφθανε τους 65,5 βαθμούς!!!
18/9/1953 Ο 26χρονος Βέλγος Charles de Tornaco με Ferrari στις δοκιμές του Modena GP ανετράπη και έχοντας πολλαπλούς τραυματισμούς στο κεφάλι και στον λαιμό πέθανε καθ οδόν προς το νοσοκομείο.
21/11/1953 Ο 50χρονος Ιταλός Felice Bonetto με Lancia στον αγώνα Carrera Panamericana που έγινε στο Μεξικό ενώ προηγείτο, χτύπησε σε μια ανωμαλία του δρόμου, έχασε τον τροχό του και στην συνέχεια εξετράπη και συγκρούσθηκε με μια κολώνα φωτισμού δίπλα από τον δρόμο.
Η σφοδρότητα της πρόσκρουσης δεν άφησε κανένα περιθώριο επιβίωσης.
24/4/1954 Ο 43χρονος Γάλλος Guy Mairesse με Talbot-Lago T26C στις δοκιμές του αγώνα Coupe de Paris που έγινε στο Montlhery προσπαθώντας να αποφύγει ένα άλλο μονοθέσιο έπεσε πάνω σε έναν τσιμεντένιο τοίχο και σκοτώθηκε επί τόπου.
31/7/1954 Ο 30χρονος Αργεντινός Onofre Marimon με Maserati 250F στις δοκιμές του Nurburgring έχασε τον έλεγχο σε κατηφορική στροφή, βγήκε, κτύπησε σε ανάχωμα, κούρεψε ένα δένδρο, έκανε περιστροφές στον αέρα και προσγειώθηκε ανάποδα.
Πρόλαβε να μεταλάβει πριν πεθάνει!!!!!
Πιθανολογείται ότι είχαν βλάβη τα φρένα του.
11/4/1955 Ο 26χρονος πάμπλουτος Ιταλός Mario Alborghetti είχε αναθέσει στους Volpini και Arzani να του φτιάξουν μονοθέσιο με βάση την ατομική του Maserati 4CLT.
Στο ντεμπούτο του στον αγώνα του Pau και ενώ ήταν προτελευταίος στον 19ο γύρο, την ώρα που του έριχνε γύρο μια Gordini, έκανε λάθος σε μια φουρκέτα και πάτησε…γκάζι αντί φρένο με αποτέλεσμα να πέσει στις αχυρόμπαλες να τραυματίσει μερικούς θεατές και χάνοντας το κράνος του να τραυματιστεί θανάσιμα και ο ίδιος στο κεφάλι και στο στήθος.
26/5/1955 Ο 36χρονος Ιταλός Alberto Ascari 4 ημέρες μετά το Monaco πήγε να δει αγωνιζόμενο τον φίλο του Eugenio Castellotti με την σπορ Ferrari 750 Monza, και είπε να δοκιμάσει λίγους γύρους το αυτοκίνητο στην Monza φορώντας…πολιτικά ρούχα.
Ήταν προληπτικός αλλά το τυχερό του γαλάζιο κράνος το είχε αφήσει…να του αλλάξουν λουρί, έτσι δανείστηκε το λευκό κράνος του φίλου του.
Στον 3ο μόλις γύρο και στην στροφή del Vialone η Ferrari ντεραπάρισε σήκωσε την μύτη της ψηλά και έκανε 2 τούμπες εκτινάσσοντας τον πιλότο της στην πίστα που πέθανε μετά από λίγα λεπτά.
Προς τιμήν του σπουδαίου οδηγού, η στροφή μετονομάσθηκε σε Variante Ascari.
16/5/1955 Ο 33χρονος Αμερικανός Manny Ayulo με Kuzma στις δοκιμές του Indy 500 πιστεύεται ότι έσπασε ο άξονας του τιμονιού του, καρφώθηκε στον τοίχο και πέθανε την επόμενη ημέρα.
Δεν φορούσε ζώνες ασφαλείας και οι τσέπες του ήταν γεμάτες από «Γαλλικά κλειδιά»!!!!
30/5/1955 Ο 36χρονος Αμερικανός Bill Vukovich με Kurtis Kraft νικητής των 2 προηγούμενων Indy 500 και ήδη επικεφαλής του ίδιου αγώνα στον 17ο γύρο, προσπαθώντας να ρίξει γύρο στον Johnny Boint «σκαρφάλωσε» στο μονοθέσιό του εκτινάχθηκε στον τοίχο, έκανε 4,5 τούμπες στον αέρα, προσγειώθηκε με την μύτη και ανάποδα και τυλίχθηκε στις φλόγες.
Πέθανε αμέσως από σπασμένο λαιμό.
11/6/1955 Ο 49χρονος Γάλλος Pierre Levegh στις 24 ώρες του Le Mans σκοτώθηκε όταν η Mercedes 300SLR που οδηγούσε «σκαρφάλωσε» στην Austin Healy του Mackin που με την σειρά του προσπάθησε να αποφύγει την Jaguar του Hawthorn που είχε κόψει ταχύτητα για να μπει στα pits, χτύπησε στον χαμηλό τοίχο τινάχτηκε στον αέρα, εξερράγη και έπεσε στους θεατές προκαλώντας 83 νεκρούς.
Ο ίδιος εκτινάχθηκε από το όχημα και έπεσε με το κεφάλι βρίσκοντας ακαριαίο θάνατο. Μετά τον αγώνα αυτό η Mercedes απεσύρθη για 30 χρόνια, ομοίως και η Jaguar παρά το ότι έκανε το 1-2-3 στα 2λιτρα σταμάτησε τους αγώνες.
Να σημειωθεί ότι ο Fangio που βρισκόταν ακριβώς πίσω από τον Γάλλο σώθηκε μόνο και μόνο επειδή του έκανε σήμα με το χέρι του να επιβραδύνει, ελάχιστες στιγμές πριν έλθει σε επαφή για το ατύχημα!!!
9/7/1955 Ο 26χρονος Βρετανός Don Beauman με Connaught A-Type, σκοτώθηκε μία εβδομάδα πριν τον αγώνα στο Aintree ενώ συμμετείχε στο Leinster Trophy.
1955 SPA
7/10/1956 Ο 50χρονος Γάλλος Louis Rogier που έτρεχε με την δική του ομάδα την Ecurie Rogier, μετά τον αγώνα στο Nurburgring όπου είχε τερματίσει 5ος , με Maserati 250F τραυματίσθηκε θανάσιμα στην πίστα του Montlhery.
Να σημειωθεί ότι ήταν νικητής στο Le Mans του 1950 με συνοδηγό τον γιο του Jean-Louis Rogier.
12/1/1957 Ο 40χρονος Βρετανός Ken Wharton που ήταν και πρωταθλητής αναβάσεων στην χώρα του 4 φορές (1951-1954) σκοτώθηκε με μια Ferrari Monza στον αγώνα Ardmore που έγινε στην Νέα Ζηλανδία.
14/3/1957 Ο 26χρονος Ιταλός Eugenio Castellotti που εθεωρείτο ο καλύτερος Ιταλός οδηγός μετά τον θάνατο του Alberto Ascari δοκιμάζοντας την νέα Lancia-Ferrari DS50 στην Modena Autodrome, έφυγε σε μια στροφή με 137 χλμ το μονοθέσιο τουμπάρισε πολλές φορές ενώ ο ίδιος εκσφενδονίσθηκε 90 μέτρα μακριά.
Σκοτώθηκε ακαριαία από κάταγμα κρανίου.
12/5/1957 Ο 28χρονος Ισπανός Alfonso de Portago με τον συνοδηγό του Edmund Nelson σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια του αγώνα Mille Miglia όταν η Ferrari 335S με 240 χλμ είχε κλατάρισμα ελαστικού στην ευθεία, με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί στον αέρα, να περάσει πετώντας ένα αρδευτικό κανάλι και μετά την κρούση του στην όχθη, να επιστρέψει πίσω στην απέναντι όχθη και να πέσει ανάμεσα στους θεατές.
Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν 9 θεατές εκ των οποίων 5 ήταν παιδιά.
Οι σωροί των 2 πιλότων βρέθηκαν κάτω από το αναποδογυρισμένο όχημα φρικτά παραμορφωμένοι (ο Alfonso είχε κοπεί στα δύο).
Μετά από αυτό το ατύχημα καταργήθηκε οριστικά ο αγώνας Mille Miglia.
15/5/1957 Ο 36χρονος Αμερικανός Keith Antrews με Kurtis Kraft 500G στις δοκιμές του Indy 500 συνετρίβη στον τοίχο και από τα συντρίμμια του μονοθεσίου του ανασύρθηκε νεκρός.
Η απώλεια αυτή εμπόδισε λόγω πένθους, τον team mate του και μοναδικό Ευρωπαίο οδηγό που θα συμμετείχε στον αγώνα Giuseppe Farina να αγωνισθεί.
30/5/1957 Ο 36χρονος Ιταλός Pierro Carini σε αγώνα sports car με Ferrari Testa Rossa που έγινε στο St Etienne, σκοτώθηκε όταν εντελώς ανεξήγητα χτύπησε στις μπαριέρες και αλλάζοντας πορεία συγκρούσθηκε μετωπικά με μια άλλη Testa Rossa.
14/7/1957 Ο 48χρονος Βρετανός Bill Whitehouse σκοτώθηκε σε αγώνα της F2 Coupe de Vitesse που έγινε στην Reims οδηγώντας την ιδιωτική του Cooper T39
14/7/1957 Ο 30χρονος Αμερικανός Herbert Mackay-Fraser σκοτώθηκε επίσης στον παραπάνω αγώνα οδηγώντας μια Lotus.
18/5/1958 Ο 31χρονος Βρετανός Archie Scott-Brown ήταν ιδιαίτερη περίπτωση πιλότου. Γεννήθηκε απίστευτα κοντός με σοβαρές αναπηρίες στα πόδια (γεννήθηκε χωρίς….καλάμια) όπως επίσης και στο δεξί χέρι, αλλά λάτρευε την ταχύτητα από παιδί και με ατσαλένια θέληση μετά από δεκάδες εγχειρήσεις κατάφερε να οδηγήσει και μάλιστα να αποκτήσει τον άτυπο τίτλο Master of the Drift, από την εκπληκτική του ικανότητα στην πλαγιολίσθηση.
Το 1957 μάλιστα οδηγώντας μια Lister Jaguar των 300 ίππων κέρδισε 12 αγώνες από τους 14 που έλαβε μέρος!!
Μέχρι και σε αγώνα F1 έλαβε μέρος.
Αρνούμενος να δεχθεί την ήττα του στον προηγούμενο αγώνα από τον ομόσταυλό του Αμερικανό Masten Gregory, έχοντας ήδη 71 συνολικά νίκες στο palmare του, στον επόμενο αγώνα με μια Lister Jaguar, μονομαχούσε λυσσωδώς με αυτόν, σε αγώνα sports car στο Spa.
Στον 6ο γύρο και ενώ ήταν επικεφαλής με διαφορά...εκατοστών από τον Αμερικανό σε ένα από τα περίφημα drift του ο δεξιός του τροχός πάτησε σε λιμνάζοντα νερά με αποτέλεσμα να ανοίξει την τροχιά του και να κουρέψει ένα κολωνάκι με πινακίδα δρόμου, του οποίου όμως το κάτω μέρος με την σειρά του χτύπησε και έσπασε τον άξονα μετάδοσης κίνησης, αφήνοντας ακυβέρνητο το όχημα που εκτράπηκε και εξερράγη.
Το αποτέλεσμα ήταν ο θανάσιμος τραυματισμός του (κατέληξε την επόμενη ημέρα)
30/5/1958 Pat O’ Connor (βλέπε σε ειδικές αναφορές)
3/6/1958 Ο 45χρονος Γερμανός Erwin Bauer με μια δίλιτρη σπορ Ferrari στο Nurburgring δεν αντελήφθη ότι έπεσε η καρό σημαία …και συνέχισε κανονικά μέχρι που συνετρίβη στον υποτιθέμενο γύρο χαιρετισμού, χάνοντας άμεσα την ζωή του.
6/7/1958 Ο 33χρονος Ιταλός Luigi Musso με Ferrari Dino 246s στον αγώνα της Reims στον 10ο γύρο κυνηγώντας τον άσπονδο φίλο του και πρωτοπόρο Hawthorn με ίδιο μονοθέσιο, φθάνοντας στην γρήγορη στροφή Muizon προσπάθησε να την πάρει με 150 μίλια πέφτοντας τελικά σε ένα χαντάκι που οδήγησε σε πολλαπλές τούμπες που εκτίναξαν τον άτυχο Ιταλό στα δέντρα.
Πέθανε το ίδιο βράδυ στο νοσοκομείο.
Σύμφωνα με την μνηστή του φλεγόταν από την επιθυμία της νίκης γιατί ήταν καταχρεωμένος και ο αγώνας στην Γαλλία είχε το πιο πλούσιο χρηματικό βραβείο από όλους εκείνη την εποχή.
3/8/1958 Ο 26χρονος Βρετανός Peter Collins με Ferrari Dino 246s στο Nurburgring ενώ κυνηγούσε τον πρωτοπόρο Tony Brooks με Vanwall, στην προσπάθειά του να τον φθάσει, το παράκανε σε μια δεξιά στροφή και ανοίχτηκε λίγο περισσότερο από το επιτρεπτό, ο τροχός του πάτησε σε μια λακούβα και το μονοθέσιο ανατράπηκε και εκτόξευσε τον πιλότο του σε ένα δένδρο με επακόλουθο να υποστεί βαρύτατες εγκεφαλικές κακώσεις και να πεθάνει στο νοσοκομείο το ίδιο απόγευμα.
Ήταν ο δεύτερος από τους τρεις πιλότους της Ferrari που σκοτώθηκε σε διάστημα 2μηνών (ο άλλος ήταν ο Musso) και μάλιστα με παρόμοιο τρόπο.
Έμεινε στην ιστορία για την πρωτοφανή στα χρονικά της F1 κίνησή του να «χαρίσει» το πρωτάθλημα του 1956 στον Juan Manuel Fangio αντί να παιχθεί ανάμεσα σε αυτόν και τον Moss, κερδίζοντας και την «λατρεία» του Enzo.
Η ανιδιοτελής πράξη του Βρετανού να προσφέρει το μονοθέσιό του στον Αργεντινό όταν αυτός είχε μείνει από πρόβλημα στο σύστημα διεύθυνσης στο τέλος του αγώνα της Monza, αναγνωρίσθηκε και από τον J.M Fangio με τα λόγια
«Συγκινήθηκα σχεδόν μέχρι δακρύων με την χειρονομία…o Peter ήταν ένας από τους πιο υπέροχους και μεγαλύτερους gentleman που γνώρισα στην καριέρα μου».
Στο τέλος της χρονιάς εκείνης μετακόμισε στο Monaco για να αποφύγει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία!!!
Παντρεύτηκε την Αμερικανίδα ηθοποιό Louise King και ζούσαν σε γιοτ στο λιμάνι με συνεχή party, κοσμικότητες και γενικά άστατη ζωή που τελικά εξαγρίωσαν τον Enzo από την μη επαρκή συμμετοχή του στην εξέλιξη των sports car και αρχικά τον υποβίβασε στην F2 και αργότερα τον απέλυσε 2 φορές.
Η αδελφική φιλία που τον ένωνε με τον νεοφερμένο αστέρα Hawthorn (με τον οποίο είχαν συμφωνήσει να μοιράζονται όλα τα χρηματικά βραβεία ανεξάρτητα ποιος θα νικούσε) τον αποκαθιστούσε κάθε φορά από την μήνη του Enzo χάρις στην αφόρητη πίεση που του ασκούσε ο Hawthorn (μια φορά μάλιστα ο τελευταίος «έσπασε 2 πόρτες» για να δει τον Enzo στην Modena).
Ατόφιο οδηγικό ταλέντο είχε ήδη 3 νίκες και 9 βάθρα στην F1 (η τελευταία στο Silverstone με την Ferrari D246 με εξωπραγματική απόδοση όταν από την 6η θέση εκτοξεύτηκε αμέσως στην 1η και την διατήρησε παρά την υπεροχή του μονοθεσίου του Moss), με απόλυτη περιφρόνηση προς τους κινδύνους του επαγγέλματος, στην ουσία εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Ferrari οδηγώντας πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο…. και όντως δεν υπήρχε….
21/9/1958 Ο 43χρονος Βρετανός Peter Whitehead γόνος πλούσιας οικογένειας δύο μήνες μετά την 2η θέση του στο Le Mans με συνοδηγό τον ετεροθαλή αδελφό του Graham, έλαβε μέρος στον αγώνα Tour De France με Jaguar, και την στιγμή που οδηγούσε ο αδελφός του το όχημά τους έφυγε από τον δρόμο και αφού έκανε 2 τούμπες έπεσε σε έναν χείμαρρο βάθους 10 μέτρων και ο Peter σκοτώθηκε αμέσως ενώ ο αδελφός του τραυματίσθηκε σοβαρά.
Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που είχε δεχθεί ο Enzo να του πουλήσει μια Ferrari την 125 με την οποία είχε μία νίκη.
25/10/1958 Ο 28χρονος Βρετανός Stuart Lewis-Evans με Vanwall στον αγώνα F1 του Μαρόκο ενώ ήταν 3ος και πίεζε για την 2η θέση στον 42ο γύρο, ο κινητήρας του παρουσίασε «κράτημα», έφυγε από την πίστα (Ain Diab) και κτύπησε με το πλάι στις μπαριέρες.
Στην συνέχεια ο κινητήρας του «έσκασε» ραντίζοντας με λάδια το καυτό μπλοκ της μηχανής αλλά και τον ίδιο με αποτέλεσμα οδηγός και μονοθέσιο να λαμπαδιάσουν. Φλεγόμενος πήδηξε έξω από το μονοθέσιο, του έσβησαν την φωτιά, αλλά πέθανε από τα τρομερά εγκαύματα 6 ημέρες αργότερα σε νοσοκομείο στην Βρετανία.
Να σημειωθεί ότι το 1957 στον ίδιο αγώνα ο άτυχος πιλότος ήταν νικητής (δεν μετρούσε όμως στο πρωτάθλημα)
22/1/1959 Ο 29χρονος Βρετανός Mike Hawthorn που με την Ferrari ήταν πρωταθλητής του 1958 αμέσως μετά είχε αποσυρθεί από τους αγώνες συντετριμμένος από τον θάνατο του φίλου του Peter Collins, οδηγώντας μια πουσαρισμένη Jaguar 3,4 λίτρων MK 1 Sedan σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα σε Δημόσιο δρόμο επισήμως από αδιευκρίνιστη αιτία.
Στην πραγματικότητα έκανε «κόντρες» στον βρεγμένο δρόμο και μόλις είχε προσπεράσει την Mercedes 300 SL που οδηγούσε ο διάσημος ιδιοκτήτης ομάδας της F1 Rob Walker, όταν βρέθηκε εκτός δρόμου και …ξερίζωσε ένα δένδρο.
Βρέθηκε νεκρός στο πίσω κάθισμα!!!
17/5/1959 Ο 26χρονος Αμερικανός Jerry Unser με Kurtis Kraft στις δοκιμές του Indy 500 «το έχασε» στην στροφή 4 κάνοντας τετ α κε, αναπήδησε στον εξωτερικό τοίχο και το μονοθέσιο ανατράπηκε και κατρακύλησε στην απέναντι μεριά της πίστας, ενώ ταυτόχρονα τυλίχθηκε στις φλόγες.
Είχε ακριβώς το ίδιο ατύχημα στον αγώνα της προηγούμενης χρονιάς αλλά από καραμπόλα 13 μονοθεσίων, αλλά τότε παρά το ότι είχε περάσει και τον εξωτερικό τοίχο και γκρεμίστηκε πίσω του, είχε ως εκ θαύματος βγει ανέπαφος.
Πέθανε 15 ημέρες αργότερα από τα εγκαύματά του στο νοσοκομείο.
Μετά το ατύχημα αυτό καθιερώθηκαν υποχρεωτικά οι πυρίμαχες φόρμες στους οδηγούς. Ήταν ο πρώτος της Δυναστείας των Uncer αφού τα αδέλφια του Al και Bobby τα ανίψια του Al junior και Robby αλλά και ο γιος του Johnny έτρεξαν στον παραπάνω αγώνα.
30/5/1959 Ο 32χρονος Αμερικανός Bob Cortner με Cornis στις κατατακτήριες του Indy 500, μεθυσμένος από χαρά επειδή είχε προκριθεί στις δοκιμές, αγνόησε τις επισημάνσεις για επικίνδυνα δυνατό άνεμο και βγήκε από την πορεία του από μια αφύσικα δυνατή ριπή ανέμου, χτύπησε στον εσωτερικό τοίχο και το μονοθέσιο εκτοξεύθηκε απέναντι και χτύπησε στον εξωτερικό με το κεφάλι να προσκρούει με δύναμη στο τιμόνι του.
Πέθανε από εσωτερική αιμορραγία αργότερα την ίδια ημέρα.
1/8/1959 Ο 36χρονος Βρετανός Ivor Bueb συνετρίβη με F2 Cooper-Borgward στον αγώνα Charade Circuit που έγινε κοντά στο Clermont-Ferrant όταν και πέθανε 6 ημέρες αργότερα στο νοσοκομείο.
1/8/1959 Jean Behra (βλέπε ειδική κατηγορία)
31/1/1960 Ο 30χρονος Αμερικανός Harry Blanchard οδηγώντας μια Porsche σκοτώθηκε κατά την διάρκεια του αγώνα sports car 1000 χλμ του Buenos Aires όταν ανατράπηκε.
27/2/1960 Ο 38χρονος Βενεζουελάνος Ettore Chimeri με Ferrari 250TR στις δοκιμές του αγώνα sports car που έγινε στο Camp Freedom της Κούβας, έφυγε από τον δρόμο, έσπασε τις μπαριέρες και έπεσε σε μια ρεματιά βάθους 50 μέτρων.
Πέθανε στο νοσοκομείο αργότερα την ίδια ημέρα.
13/5/1960 Ο 38χρονος Αμερικανός Harry Schell πριν τον αγώνα του Monaco συμμετείχε σε ένα International Trophy με μονοθέσια F1 που έγινε στο βρεγμένο Silverstone με μια Cooper T51.
Στις δοκιμές έφυγε με 160 χλμ όταν γλίστρησε και έχασε τον εξωτερικό τροχό του που πάτησε στην λάσπη εκτός πίστας, ανετράπη, έσπασε τις μπαριέρες και έπεσε πάνω σε έναν τοίχο από τούβλα ο οποίος κατέρρευσε πάνω του. Σκοτώθηκε ακαριαία.
1957 Nurburgring
19/6/1960 Chris Bristow (βλέπε ειδική κατηγορία)
19/6/1960 Alan Stacey (βλέπε ειδική κατηγορία)
1/6/1961 Ο 24χρονος Βρετανός Shane Summers που έτρεχε μόνο σε μη πρωταθληματικούς αγώνες της F1 στο Silver City Trophy και στις δοκιμές που έγιναν στο βρεγμένο Brands Hatch με Cooper T53, έκανε τετ α κε και συνετρίβη στην είσοδο του τούνελ από τούβλα που οδηγούσε στα pits.
Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.
15/6/1961 Giulio Cabianca (βλέπε ειδική κατηγορία)
10/9/1961 Ο 33χρονος Γερμανός Wolfgang von Trips με Ferrari 156 στην Monza ξεκίνησε από την pole αλλά στα μέσα του 2ου γύρου είχε πέσει 3ος.
Λίγο πριν την στροφή Parabolica δέχθηκε απρόσμενη επίθεση από τον Clark που είχε ξεκινήσει 7ος από την εξωτερική πλευρά και ο πίσω αριστερός τροχός του Γερμανού ήλθε σε επαφή με τον εμπρός δεξί τροχό του Clark.
Η συνέχεια ήταν τραγική το μονοθέσιο εκτινάχθηκε και στριφογυρίζοντας ανέβηκε στο χωμάτινο φράγμα που προστάτευε τους θεατές, τινάζοντας έξω τον οδηγό του και τα συντρίμμια του επανήλθαν πάλι στο μέσον της πίστας.
Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό 14 θεατές είχαν σκοτωθεί καθώς και ο άτυχος πιλότος.
2/7/1962 Ο 22χρονος Καναδός Peter Ryan σε αγώνα Formula Junior που έγινε στην Reims με μια Lotus 23 συγκρούσθηκε σε στροφή με την Jemini του Bill Moss, πετάχτηκε έξω και πέθανε από εσωτερικά τραύματα στο νοσοκομείο.
1/11/1962 Ricardo Rodriguez (βλέπε ειδική κατηγορία)
21/12/1962 Ο 25χρονος Ροδεσιανός Gary Hocking πρωταθλητής μοτό του 1961 στα 350 και 500 κυβικά με MV Agusta, αποσύρθηκε από τους αγώνες όταν σκοτώθηκε ο στενός του φίλος Tom Phillis στο Isle of Man.
Η ειρωνεία της τύχης ήταν ότι θεωρώντας τους αγώνες F1 ασφαλέστερους πήρε μέρος στις δοκιμές του αγώνα στο Natal της Νοτίου Αφρικής και με μια Lotus 24 σκοτώθηκε όταν πήγε ευθεία σε μια γρήγορη στροφή, έπεσε σε ένα αυλάκι και το μονοθέσιό του ανατράπηκε.
Πιθανολογείται ότι έπαθε κρίση κολικού του νεφρού ή θερμικό black out γιατί ούτε φρέναρε ούτε έστριψε!!!
28/2/1964 O 26χρονος Αμερικανός Timmy Mayer με Cooper T70 στις δοκιμές του αγώνα στο Longford που έγινε στην Tasmania, σκοτώθηκε όταν με πάνω από 160 χλμ έχασε τον έλεγχο βγήκε και το μονοθέσιο έπεσε σε ένα δέντρο με αποτέλεσμα τον άμεσο χαμό του. Από τύχη γλύτωσαν μερικά παιδιά που παρακολουθούσαν εκεί γύρω.
Τον Timmy προόριζε ο Bruce McLaren για team mate του όταν θα ξεκινούσε με την ομάδα του στην F1.
2/8/1964 Ο 30χρονος Ολλανδός ευγενής Carel Godin de Beaufort με Porsche 718 στα δοκιμαστικά του Nurburgring έφυγε σε μια στροφή, πετάχτηκε έξω από το μονοθέσιο και υπέστη εκτεταμένους τραυματισμούς στο κεφάλι στο στήθος και τα χέρια.
Πέθανε 3 ημέρες αργότερα στο νοσοκομείο.
Ήταν από τους τελευταίους ερασιτέχνες πιλότους, οδηγούσε το δικό του μονοθέσιο (βαμμένο στο πορτοκαλί χρώμα της Ολλανδικής σημαίας) και παρά το ότι ήταν εκκεντρικός (συχνά οδηγούσε …ξυπόλητος και μια φορά μάλιστα σε κάποιες δοκιμές φόρεσε….περούκα των Beatles αντί για κράνος!!!), ήταν αξιαγάπητος για τις ωραίες φάρσες που σκάρωνε σε συναδέλφους του.
1963 SPA
7/4/1966 Ο 44χρονος Αμερικανός Walt Hansgsen πίεζε σκληρά ένα Holman-Moody Ford GT40 MK2 στις δοκιμές υπό βροχή του Le Mans.
Παρά τις προειδοποιήσεις από τον manager του Carroll Smith να ηρεμίσει λίγο, σκοτώθηκε όταν από υδρολίσθηση έχασε εντελώς τον έλεγχο αλλά κατάφερε να εισέλθει σε έναν δρόμο διαφυγής, για να διαπιστώσει αμέσως μετά, ότι είχε στηθεί ένα τσιμεντένιο φράγμα για την προστασία των θεατών, που ήταν αδύνατο να αποφύγει.
Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.
8/9/1966 Ο 33χρονος Βρετανός John Taylor οδηγώντας μια Ιδιωτική 2λιτρη Brabham-BRM στον αγώνα που έγινε στο Nurburgring.
Μόλις στον 1ο γύρο του αγώνα, το μονοθέσιό του συγκρούσθηκε με την Matra του Jackie Ickx και τα δύο οχήματα βγήκαν από την πίστα αλλά του Βρετανού τυλίχθηκε στις φλόγες. Με κόπο τον έβγαλαν έξω αλλά πέθανε από εκτεταμένα εγκαύματα ένα μήνα αργότερα στο νοσοκομείο.
10/5/1967 Ο 31χρονος Ιταλός Lorenzo Bandini με μια Ferrari 312 ξεκίνησε 2ος στον αγώνα του Monaco και αρχικά προηγήθηκε.
Στον 82ο γύρο ενώ ήταν 2ος πίσω από τον Denny Hulme με Brabham στην υπερπροσπάθειά του να τον φθάσει, έχασε τον έλεγχο στο Chicane , έπεσε στις αχυρόμπαλες που είχαν τοποθετηθεί στην πλευρά του λιμανιού, το μονοθέσιό του ανετράπη εγκλωβίζοντάς τον από κάτω ενώ το ρεζερβουάρ του ήδη είχε σπάσει από την αρχική πρόσκρουση, η βενζίνη ήλθε σε επαφή με το καυτό μπλοκ του κινητήρα και το μονοθέσιο πυρπολήθηκε.
Οι κριτές προσωρινά έσβησαν την φωτιά, κατάφεραν να επαναφέρουν το μονοθέσιο και τον ανέσυραν με μεγάλο κόπο μόλις πριν διαρρεύσει η υπόλοιπη βενζίνη η οποία ερχόμενη σε επαφή είτε με τα πυρακτωμένα φρένα είτε με την εξάτμιση, ανατίναξε τα υπολείμματα του οχήματος.
Ο άτυχος Lorenzo είχε υποστεί εγκαύματα 3ου βαθμού στο 70% του σώματός του και πέθανε 3 ημέρες αργότερα στο νοσοκομείο.
100.000 Ιταλοί παρέστησαν στην κηδεία του.
Σαν άμεση επίπτωση του τρομερού αυτού ατυχήματος καταργήθηκαν οι αχυρόμπαλες σαν μέσο προστασίας και αντικαταστάθηκαν από μεταλλικές μπαριέρες.
14/8/1967 Ο 36χρονος Βρετανός Bob Anderson αρχικά οδηγός αγώνων ταχύτητας μοτό (από το 1958 μέχρι και το 1960) με Norton και MZ, συνέχισε με F1 σαν ιδιώτης και με την ιδιότητα αυτή κατάφερε μάλιστα να βραβευθεί με το Von Trips Memorial Trophy to 1964. Με την ιδιωτική του Brabham BT11 σε ένα τεστ στο βρεγμένο Silverstone είχε μια έξοδο που οδήγησε στην σύγκρουση με έναν ξύλινο σταθμό κριτών, που τον τραυμάτισαν σοβαρά στο στήθος και τον λαιμό.
Πέθανε το ίδιο απόγευμα στο νοσοκομείο.
23/8/1967 Ο 48χρονος Βέλγος Georges Berger (παλιός αγωνιζόμενος στην F1 1953-1954 με Gordini) αυτή την φορά με Porsche 911 έλαβε μέρος στον αγώνα αντοχής Marathon de la Route που διεξήχθη στο Nurburgring είχε έξοδο και άμεσο θάνατο.
18/9/1967 Ο 29χρονος Ιταλός Giacomo “Geki” Rousso 4 συνεχόμενες φορές πρωταθλητής της Ιταλικής Formula 3 (1961-1964), συμμετείχε στην ίδια κατηγορία με Matra στο Caserta Cirquit.
Κατά την διάρκεια του αγώνα 3 μονοθέσια μεταξύ των οποίων και αυτό του Ελβετού Beat Fehr συγκρούσθηκαν μεταξύ τους.
Ο Ελβετός έτρεξε να ειδοποιήσει τους επερχόμενους 5 οδηγούς –μεταξύ των οποίων και ο Geki- ότι είχαν χυθεί λάδια στην πίστα και λόγω της κλίσης του εδάφους κυλούσαν προς το μέρος τους, αλλά δεν πρόλαβε.
Όλοι πάτησαν τα λάδια και συγκρούσθηκαν με τα συντρίμμια και ο Geki έφυγε από την πίστα και έπεσε σε έναν τοίχο βρίσκοντας ακαριαίο θάνατο.
Ο Beat Fehr χτυπήθηκε από κάποιο μονοθέσιο και σκοτώθηκε και αυτός ενώ και ο Romano “Tiger” Perdomi τραυματίσθηκε τόσο σοβαρά που 8 ημέρες μετά πέθανε στο νοσοκομείο.
7/11/1967 Ο 46χρονος Βρετανός Ian Raby με μια 2λιτρη Brabham-Ford έλαβε μέρος στο Zantvoort Trophy σε αγώνα F2 που έγινε στις 30 Ιουλίου, είχε μια επώδυνη έξοδο και τραυματίσθηκε πολύ σοβαρά.
Πέθανε 3 μήνες αργότερα στο νοσοκομείο.
7/4/1968 Ο 32χρονος Βρετανός Jim Clark αναμφισβήτητα ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα όλων των εποχών, είχε μόλις 4 σοβαρά ατυχήματα συνολικά στην F1 και σε όλα είχε βγει ανέπαφος κερδίζοντας την φήμη του…ανέγγιχτου.
Σκοτώθηκε με Lotus 48 στο Deutschland Troffy έναν αγώνα της Formula 2 που έγινε στο βρεγμένο Hockenheim όταν μακριά από τους θεατές με 274χλμ, είχε κλατάρισμα του πίσω ελαστικού και το μονοθέσιο απογειώθηκε, έκανε μερικές περιστροφές στον αέρα και καρφώθηκε σε μια συστάδα νεαρών δέντρων.
Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος από κάταγμα κρανίου και σπασμένο λαιμό.
7/5/1968 Ο 31χρονος Βρετανός Mike Spence στις δοκιμές του Indy 500 με μια Lotus 56 gas turbine (στροβιλοκινητήρας) 3 εβδομάδες πριν τον αγώνα, πήρε με υπερβολική ταχύτητα την στροφή 1 της πίστας με αποτέλεσμα να χτυπήσει στον εξωτερικό τοίχο υπό γωνία 45 μοιρών και από την πρόσκρουση ο εμπρός δεξιά τροχός του κινήθηκε βίαια προς τα πίσω και τον χτύπησε στο κράνος.
Πέθανε λίγες ώρες αργότερα στο νοσοκομείο από βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
8/6/1968 Ο 34χρονος Ιταλός Ludovico Scarfiotti με Porsche 910 στις δοκιμές του αγώνα ανάβασης στο Rossfeld της Νότιας Γερμανίας έφυγε ξαφνικά από τον δρόμο και έπεσε σε μια πλαγιά όπου στα 3 μέτρα άρχιζε το δάσος.
Η Porsche αφού στριφογύρισε λίγο ακινητοποιήθηκε τελικά πάνω στα κλαδιά των δέντρων ενώ είχε εκτοξεύσει τον άτυχο πιλότο της ο οποίος βρέθηκε 45 μέτρα μακρύτερα.
Κατά την μεταφορά του με ασθενοφόρο εξέπνευσε έχοντας υποστεί πολυάριθμα κατάγματα.
Στον δρόμο μετρήθηκαν ίχνη από μπλοκαρισμένα ελαστικά μήκους 55 μέτρων!!!
7/7/1968 Ο 40χρονος Γάλλος (από την Μαδαγασκάρη) Jo Schlesser στον αγώνα της Rouen με την πειραματική αερόψυκτη Honda RA302, την οποία ο John Surtees είχε χαρακτηρίσει σαν «πιθανή παγίδα θανάτου» και αρνήθηκε να την οδηγήσει, μόλις στον 3ο γύρο και στην στροφή Six Freres γλίστρησε και έπεσε στο ανάχωμα με το πλάι.
Το σασί από μαγνήσιο και το γεμάτο για 58 γύρους ρεζερβουάρ που διερράγη δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μείγμα και η τεράστια φωτιά που ξέσπασε δεν άφησε κανένα περιθώριο επιβίωσης στον άτυχο Γάλλο.
Η Honda μετά και την νέα άρνηση του Surtees να οδηγήσει το μονοθέσιο, αποσύρθηκε οριστικά στο τέλος του έτους.
Ο Guy Ligier στενός φίλος του Jo προς τιμήν του έδινε πάντα τα αρχικά JS στα μονοθέσια της ομάδας του.
Ο ανηψιός του Jo, Jean Louis Schlesser ακολούθησε τα βήματα του θείου του σαν οδηγός αγώνων.
30/3/1969 Ο 34χρονος Βέλγος Lucien Bianchi με Alfa Romeo T33 sports car στις δοκιμές του Le Mans έχασε τον έλεγχο και συγκρούσθηκε με τηλεγραφικό στύλο και ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.
26/5/1969 Ο 31χρονος Αυστραλός Paul Hawkins με μια Lola T70 GT σε αγώνα sports car RAC Tourist Trophy που έγινε στο Oulton Park, όταν το όχημά του βγήκε εκτός πίστας χτυπώντας στα προστατευτικά της πίστας και έπιασε φωτιά με αποτέλεσμα τον άμεσο θάνατό του.
29/7/1969 Ο 33χρονος Μεξικανός Moises Solana με μια McLaren M6B έλαβε μέρος σε αγώνα ανάβασης στο Avandaro της χώρας του και χτύπησε στο κράσπεδο μιας γέφυρας με αποτέλεσμα να πέσει σε μια μικρή ρεματιά βάθους 5 μόλις μέτρων.
Η πρόσκρουση ήταν τρομερή και το μονοθέσιο τυλίχθηκε στις φλόγες και καιγόταν για περίπου 2 ώρες μαζί με τον παγιδευμένο πιλότο του.
Ήταν κυριολεκτικά ακαταπόνητος, λίγους μήνες νωρίτερα είχε κερδίσει 3 αγώνες μέσα στην ίδια ημέρα, έναν ταχύτητας στην Toluca με την McLaren, την ανάβαση Zempoala με μια Mustang και έναν ακόμη με ένα…Datsun.
Λίγες ημέρες αργότερα επανέλαβε το κατόρθωμά του στην ανάβαση Pachuca με ένα Volvo και αμέσως μετά με μια Chevelle, πήρε το ελικόπτερο και συμμετείχε και σε έναν αγώνα δρόμου με Chevy II και νίκησε!!!
1/8/1969 Ο 33χρονος Γερμανός Gerhard Mitter στις δοκιμές του αγώνα του Nurburgring που συμμετείχε με μια F2 BMW 269, σκοτώθηκε όταν κατέρρευσε η ανάρτησή του και έπεσε στα δέντρα.
Είχε ξεκινήσει από μικρός σε αγώνες μοτό με αξιοσημείωτη επιτυχία (40 τοπικές νίκες) και αργότερα σε διάφορους αγώνες αυτοκινήτων ρίχνοντας ιδιαίτερο βάρος στις αναβάσεις κερδίζοντας για την Porsche το πρωτάθλημα αναβάσεων 3 συνεχή χρόνια (1966-1968).
1969 Silverstone
25/5/1970 Ο 25χρονος Βρετανός Martin Brain με την ιδιωτική του Cooper Τ81Β και κινητήρα Chrysler 7,2 λίτρων στον αγώνα sports car του Nottingham που έγινε στο Silverstone, τραυματίσθηκε πολύ σοβαρά και 22 ημέρες μετά κατέληξε.
2/6/1970 Ο 32χρονος Νεοζηλανδός Bruce McLaren δοκιμάζοντας την ομώνυμη M8D στο Goodwood για την σειρά CAN-AM, έχασε ξαφνικά τα πίσω αεροδυναμικά βοηθήματα με αποτέλεσμα να χάσει την πρόσφυση το όχημά του και εκτός πίστας πια, να χτυπήσει σε μία ξύλινη αποθήκη που χρησιμοποιείτο για την αποθήκευση σημαιών για αγώνες. Σκοτώθηκε επί τόπου.
21/6/1970 Ο 28χρονος Βρετανός Piers Courage πάμπλουτος κληρονόμος της ομώνυμης αυτοκρατορίας ζυθοποιίας από πολύ νεαρή ηλικία αγωνίσθηκε με την ιδιωτική του Lotus 7.
Συμμετείχε στο πρωτάθλημα F3 του 1965 με την ομάδα του Charles Lucas και συνδέθηκε με στενή φιλία με τον άλλο οδηγό-μηχανικό της ομάδας Frank Williams.
Ήταν ταχύτατος οδηγός αλλά καθόλου σταθερός και επιρρεπής σε λάθη.
Όταν το 1969 ο Williams δημιούργησε την δική του ομάδα, εντάχθηκε σε αυτήν και τερμάτισε 8ος γενικής.
Το 1970 όμως με την Williams De Tomaso 505 που ήταν βαριά και αναξιόπιστη, στον αγώνα του Zantvoort και στον 23ο γύρο σε μια αναπήδηση στην στροφή Tunnel Oost είτε από κατάρρευση της εμπρός ανάρτησης είτε από σπάσιμο της κολόνας του τιμονιού, το μονοθέσιο πήγε ευθεία και έπεσε σε μια πλαγιά από άμμο που το ανέτρεψε παγιδεύοντας τον οδηγό του.
Το αποτέλεσμα ήταν να διαρραγεί η δεξαμενή καυσίμου (δεν υπήρχαν αυτοσφραγιζόμενες δεξαμενές τότε) και να ξεσπάσει άμεσα φωτιά που πήρε εφιαλτικές διαστάσεις λόγω του σασί και της ανάρτησης που ήταν κατασκευασμένα από μαγνήσιο για λόγους μείωσης του βάρους.
Μάλιστα μεταδόθηκε και στο δέντρα που απείχαν αρκετά από την πίστα.
Ο άτυχος Βρετανός όμως πρέπει να ήταν ήδη νεκρός από τον εμπρός τροχό του που έσκισε στην κυριολεξία το μονοθέσιο και τον χτύπησε στο κεφάλι, κυλώντας μετά στην πίστα μαζί με το κράνος που είχε αφαιρέσει από το κεφάλι του.
5/9/1970 Ο 28χρονος Αυστριακός Jochen Rindt με την Lotus 72C στις κατατακτήριες της Monza και στην στροφή Parabolica κατά την διάρκεια του φρεναρίσματος έσπασε ο άξονας που συνέδεε το δεξί δισκόφρενο με τον τροχό, με αποτέλεσμα το μονοθέσιο να στραφεί βίαια προς τα αριστερά και να χτυπήσει στα στηθαία ασφαλείας ARMCO σε ένα σημείο ένωσής τους με στύλο καταστρέφοντας το μπροστινό μέρος του, ενώ το μονοθέσιο στριφογυρίζοντας επέστρεψε εκτός πίστας.
Ο μελλοντικός παγκόσμιος πρωταθλητής ήταν ήδη νεκρός και από το γεγονός ότι από ενδόμυχο φόβο προς την φωτιά που ήταν η μεγαλύτερη απειλή την εποχή εκείνη, χρησιμοποιούσε ζώνες ασφαλείας 4 σημείων (έλειπε δηλαδή το κομμάτι ανάμεσα στα πόδια του) που έπαιξε κρίσιμο ρόλο στον θάνατό του.
Χαρακτηριστική ατάκα του…«It’s the cars that break...not the Drivers»
10/1/1971 Ο 29χρονος Ιταλός Ignazio Giunti ήδη πιλότος F1 της Ferrari από το 1970, πριν ξεκινήσει η σεζόν αγωνίσθηκε στα 1000 χιλιόμετρα του Buenos Aires σε αγώνα sports car με την 3λιτρη Ferrari 312 PB .
Κατά την διάρκεια του αγώνα η Matra 660 του Jean Pierre Beltoise έμεινε από καύσιμα και ο οδηγός της κατέβηκε και την έσπρωχνε αργά και κοπιαστικά προς τα pits ενώ μονοθέσια περνούσαν και από τις δύο πλευρές του!!!
Χωρίς καλή θέα ο άτυχος Ιταλός την στιγμή που ανοίχθηκε και προσπαθούσε να προσπεράσει άλλο όχημα, έπεσε στο πίσω μέρος της Matra και αστραπιαία το μονοθέσιό του πυρπολήθηκε.
Θανάσιμα τραυματισμένος από την βίαιη πρόσκρουση, λόγω της φωτιάς δεν είχε καμιά ελπίδα σωτηρίας.
Ο Jean Pierre Beltoise ως εκ θαύματος έμεινε ανέπαφος αλλά θεωρήθηκε υπαίτιος και τιμωρήθηκε με αφαίρεση της αγωνιστικής του άδειας για περίπου 6 μήνες.
11/7/71 Ο 31χρονος Μεξικανός Pedro Rodriguez (αδελφός του Ricardo που είχε σκοτωθεί πριν 9 χρόνια) με Ferrari 512 M σε αγώνα sports car που έγινε στο Norisring της Νυρεμβέργης, ενώ προηγείτο άρχισε να φθάνει στους τελευταίους.
Στην προσπάθειά του να περάσει τον Kurt Hild στριμώχθηκε από αυτόν, έχασε την πορεία του και οδηγήθηκε στον τοίχο όπου μετά την πρόσκρουση ξέσπασε φωτιά.
Πέθανε αμέσως μετά που τον ανέσυραν από το πρωτότυπο.
Θεωρείτο ο καλύτερος οδηγός στην βροχή εκείνη την εποχή.
24/10/1971 Ο 35χρονος Ελβετός Jo Siffert με BRM P160 στον αγώνα Victory Race of Champions που έγινε στο Brands Hatch (εκεί που είχε την μία από τις δύο νίκες του), πλήγωσε την ανάρτησή του σε σύγκρουση με τον Ronnie Peterson.
Η ομάδα του δεν θεώρησε σοβαρή την αβαρία αλλά η ανάρτηση τελικά έσπασε και τον οδήγησε κατευθείαν πάνω στο χωμάτινο ανάχωμα όπου το μονοθέσιο πήρε φωτιά.
Με σπασμένο πόδι και μη μπορώντας να απελευθερωθεί χάθηκε μάλλον από εισπνοή καπνού, αφού οι πυροσβεστήρες της πίστας σε εκείνο το σημείο διαπιστώθηκε ότι δεν λειτουργούσαν.
Μετά από αυτό το ατύχημα θεσπίσθηκαν οι υποχρεωτικοί πυροσβεστήρες στα μονοθέσια, καθώς και η παροχή αέρα κατευθείαν στο κράνος του οδηγού.
11/6/1972 Ο 42χρονος Σουηδός Joakim (Jo) Bonnier με την ανοικτή Lola Cosworth Τ280 συμμετείχε στο Le Mans και κοντά στην στροφή Mulsanne συγκρούσθηκε με την Ferrari Daytona του Ελβετού Ιδιώτη Florian Vetsch.
Το αποτέλεσμα ήταν η Lola να εκτιναχθεί πάνω από τις μπαριέρες στην δεξιά πλευρά της πίστας και να πέσει πάνω στα κλαδιά των πυκνών δέντρων, στριφογυρίζοντας σαν ελικόπτερο σύμφωνα με κάποια μαρτυρία και έμεινε αγκιστρωμένη τελικά εκεί με νεκρό τον οδηγό της.
29/7/73 Ο 25χρονος Βρετανός Roger Williamson με March Ford 731 στον 2ο μόλις αγώνα του που έγινε στο Zantvoort είχε ένα κλατάρισμα ελαστικού που ανέτρεψε το μονοθέσιό του το οποίο σύρθηκε έτσι για 270 μέτρα.
Με παγιδευμένο αλλά όχι τραυματισμένο τον πιλότο, ξέσπασε φωτιά που παρά τις ηρωικές προσπάθειες του φίλου και team mate του David Purley (που εγκατέλειψε τον αγώνα) να επαναφέρει σε όρθια θέση το μονοθέσιο και χωρίς καμιά βοήθεια από τους κριτές, έγινε μάρτυρας του θανάτου του από ασφυξία.
Ο συνταρακτικός τρόπος του θανάτου του έγινε η αιτία οι κριτές να φορούν πλέον αντιπυρικές στολές και όχι πολιτικά ρούχα.
6/10/1973 Ο 29χρονος Γάλλος Francois Cevert με Tyrrell Ford 006 στις κατατακτήριες του Watkins Glen μαχόμενος για την pole με τον Ronnie Peterson και την Lotus σε ένα ανηφορικό S πάτησε άτσαλα στο αριστερό curb που τον ανάγκασε να χάσει τον έλεγχο και με 150 μίλια να χτυπήσει κάθετα στις μπαριέρες της δεξιάς πλευράς τις οποίες διέσπασε και σκοτώθηκε επί τόπου.
Η ομάδα του απεσύρθη από τον αγώνα και ο Jackie Stewart έχασε την ευκαιρία να αγωνισθεί τον 100ο αγώνα του.
Η τραγική ειρωνεία ήταν ότι μετά την απόσυρση του Σκωτσέζου, ο Francois θα ήταν το Νο 1 της ομάδας.
Χαρακτηριστική ατάκα του...«It would take me more courage to give up racing, that it does to go on»
21/10/1973 Ο 40χρονος Αργεντινός Nasif Estefano με De Tomaso σε τοπικό αγώνα αντοχής που έγινε στην Aimogasta λόγω μηχανικού προβλήματος σε μια στροφή έφυγε από τον δρόμο, έκανε μια σειρά από τούμπες, αλλά πετάχτηκε έξω λόγω κακής λειτουργίας των ζωνών ασφαλείας και τραυματίσθηκε θανάσιμα στο κεφάλι.
22/3/1974 Ο 35χρονος Αμερικανός Peter Revson πλούσιος κληρονόμος της Βιομηχανίας καλλυντικών Revlon ήταν πρωταθλητής του CAN-AM το 1971 και με 2 νίκες στην F1. Κάνοντας τεστ λίγες ημέρες πριν τον αγώνα του Kyalami με την Shadow Ford DS3, σε μια στροφή κατέρρευσε η εμπρός ανάρτησή του και χτύπησε στις μπαριέρες Armco (μόνο μία στρώση) με αποτέλεσμα το μονοθέσιο αντί να αποκρουσθεί, χώθηκε στο κάτω μέρος τους τόσο ώστε να φθάσουν στο cockpit με εύλογο αποτέλεσμα.
Όπως ανακοίνωσε αργότερα ο Tony Southgate είχε χρησιμοποιηθεί τιτάνιο σε ορισμένα μέρη της ανάρτησης αλλά σε έναν σφαιρικό σύνδεσμο δεν είχε ολοκληρωθεί σωστά η λεπτομερής κατεργασία και έσπασε.
Ο αδελφός του Douglas είχε σκοτωθεί σε αγώνα στην Δανία το 1967.
Τρία χρόνια αργότερα ο διάδοχός του στην ομάδα θα εύρισκε και αυτός τον θάνατο στον ίδιο αγώνα.
26/5/1974 Ο 33χρονος Ελβετός Silvio Moser με Lola-BMW Τ292 μόλις μία εβδομάδα πριν την προγραμματισμένη επιστροφή του στην F1, σε αγώνα sports car στα 1000 χιλιόμετρα της Monza ενεπλάκη σε ατύχημα και συνετρίβη με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρά τραύματα στο κεφάλι και πέθανε ένα μήνα μετά χωρίς ποτέ να ανακτήσει τις αισθήσεις του.
6/10/1974 Ο 25χρονος Αυστριακός Helmuth Koinigg με την Shurtees TS16 κατά την διάρκεια του αγώνα στο Watkins Glen και στον 10ο γύρο μετά από αστοχία της ανάρτησης βγήκε και με σχετικά χαμηλή ταχύτητα χτύπησε κάθετα στις μπαριέρες Armco, που δυστυχώς γι αυτόν είχαν τοποθετηθεί λάθος.
Το αποτέλεσμα ήταν το μονοθέσιο να λυγίσει την κάτω, ενώ η επάνω έμεινε ανέπαφη και σαν λαιμητόμος αποκεφάλισε κυριολεκτικά τον άτυχο πιλότο, σε ένα ατύχημα που ίσως δεν έπρεπε καν να τραυματισθεί.
Ήταν μόλις ο 3ος του αγώνας στην F1.
19/8/1975 Ο 38χρονος Αμερικανός Mark Donohue με την March 751 στις δοκιμές του Osterreichring είχε κλατάρισμα και έξοδο.
Το μονοθέσιό του διέσπασε τις μπαριέρες, ένας κριτής σκοτώθηκε από τα συντρίμμια, και συνεχίζοντας την πορεία του ξήλωσε μια ξύλινη διαφημιστική πινακίδα η οποία όμως πέφτοντας βρήκε στο κράνος τον Αμερικανό.
Ο Mark βγήκε μόνος του από το μονοθέσιο και συζητούσε κανονικά για το ατύχημα, σε μια στιγμή παραπονέθηκε για πονοκέφαλο και αμέσως μετά κατέρρευσε, μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο όπου έπεσε σε κώμα και πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία 3 ημέρες αργότερα.
1973 Germany
